ماجرای حساس شدن ساواک به کلمه «خمینی» در نام فامیل آیت‌الله جلالی
آیت‌الله جلالی‌خمینی در یک گفت‌وگو درباره حساسیت ساواک به نام خمینی در اسم ایشان گفته است: «من اوایل شروع نهضت در سال ۱۳۴۲ به تهران آمدم. امام از من به عنوان نماینده‌اش در تهران توقع داشت که قدمی بردارم و کاری کنم. از طرفی هم تنها بودم. اولین کاری که انجام دادم. کلمه «خمینی» را پشت لقبم گذاشتم. واعظانی مانند مرحوم فلسفی دعوت می‌کردم که در مسجد ما منبر بروند. در روزنامه‌ها و تبلیغات که مشخصات مراسم منتشر می‌شد امضای من با نام «الاحقر جلالی‌خمینی» منتشر می‌شد. ساواک بر این لقب حساس بود. روزی برایم نامه‌ای آمد که فلان روز خودم را در خیابان ولیعصر به ساواک معرفی کنم.
ساواکی‌ها از من درباره این لقب «الاحقر جلالی‌خمینی» پرسیدند که یعنی چه. گفتم چه اشکالی دارد؟ آن‌ها گفتند که این لقب «بو» دارد. من گفتم بویش را نمی‌شنوم (با خنده). و ادامه دادم من اهل خمین هستم. دفعه بعد در اطلاعیه مراسم در روزنامه و تبلیغات نام خودم را جلالی‌دلیجانی می‌نویسم و اگر کسی بپرسد چرا نام شهرت را اینطور نوشتید من می‌گویم ساواک گفته است! ساواکی‌ها نمی‌دانستند با این لقب چه کنند.»
همشهری آنلاین