یادنامه شهیدان مرتضی واعظی دهنوی و فاطمه جعفریان
یادنامه شهیدان مرتضي واعظي دهنوي و فاطمه جعفریان
در اواخر سال 1354 با اوج‌گیری فعالیت‌های انقلابی علیه رژیم ستمشاهی با رهبری و هدایت امام خمینی(ره)، فشارها و تهدیدات رژیم نیز افزایش یافت. لذا می‌توان اوج جنایات ساواک را در این سال‌ها جستجو کرد.
شهیدان مرتضي واعظي دهنوي و فاطمه جعفریان به همراه ابراهيم جعفريان و همسرش طيبه واعظي دهنوي و فرزند سه ماهه‌شان، پس از یک سری اقدامات علیه رژیم، توسط ساواک اصفهان شناسایی شده و ناچار به ترک این شهر و اقامت در مشهد مقدس می‌شوند.
هنوز مدتی از فعالیتشان در مشهد نگذشته بود که توسط ساواک مشهد شناسایی می‌شوند و این بار به تبریز می‌گریزند و به فعالیت خود ادامه می‌دهند.
در تاریخ 27 فروردین 1356 ابراهیم شناسایی و دستگیر می‌شود. ساواک پس از دستگیری وی و بازرسی بدنی، به یک برگه اجاره‌نامه منزل دست یافته و آن خانه را تحت نظر قرار می‌دهد.
چهار روز بعد در تاريخ 31/1/1356، مرتضی که قصد تخليه منزل ابراهيم جعفريان، همراه خواهرش طیبه، به خانه مذکور رفته و متوجه حضور مأمورین ساواک شده و خود را در محاصره ایشان می‌بینند.
طیبه به همراه فرزند 2 ساله‌اش دستگیر می‌شود ولی مرتضی اقدام به فرار کرده و بر اثر اصابت گلوله به شهادت می‌رسد.
در بعد از ظهر همان روز، ساواک با شناسایی و محاصره منزل مرتضی، همسرش فاطمه را قصد مقاومت داشت، مورد اصابت گلوله قرار داده و به شهادت می‌رساند و پس از انتقال پیکرهای ایشان به تهران، در تاریخ سوم اردیبهشت 1356 و در قطعه 39 بهشت زهرا(س) دفن می‌کنند.
مادر ابراهيم جعفريان درباره بچه ابراهيم و طيبه مي‌گويد:
« پس از شهادت فاطمه جعفريان (خواهر ابراهيم جعفريان) و مرتضي واعظي (برادر طيبه واعظي دهنوي) و انتقال پیکر ایشان به تهران، ساواک بچه ابراهيم را به پرورشگاهی در تبريز مي‌سپارند. ]بعدها به پرورشگاهي در تهران منتقل مي‌شود[. پس از پيروزي انقلاب زماني كه متوجه شديم بچه ابراهيم و طيبه زنده است، حسن پسرم پرونده‌ها را پيدا كرد و فعاليت كردند تا بچه را گرفتيم. بچه چهار سالش بود. حالا بچه 26 ساله است و دانشجوي رشته دندانپزشكي است».
(مصاحبه با مرحومه سکینه واعظی، سال 1379.) برای اطلاعات بیشتر، ر. ك : امجدي، جليل. تاريخ شفاهي سازمان مهدويون، مركز اسناد انقلاب اسلامي، 1384. صص 177و 181)