پزشک احمدی، گرفتار پنجه عدالت
احمد احمدی، معروف به پزشک احمدی در سال 1266 در تبريز به دنيا آمد در حدود سال 1307 در بيمارستان احمدي تهران كه بعدها به بيمارستان سپه موسوم گرديد، از بيماران پرستاري مي‌كرد. او با مشاهده اعمال پزشكان سعي مي‌كرد امور پزشكي را فرا گيرد. سر و كار داشتن با بيماران متعدد در شبانه‌روز اهميت واقعي بيماري و درد را در نظرش كم اهميت جلوه داده و ناله و ضجه دردمندان برايش عادي شده بود و كسي كه طاقت مشاهده يك آمپول زدن را نداشت، اكنون هنگام اقدام سخت‌ترين عمل‌ها قبل از پرستاران ديگر حاضر مي‌شد و با كمال خونسردي مانع دست و پا زدن بيماران مي‌شد.
وي زماني اقدام به داير كردن داروخانه كوچكي در مشهد نمود. البته معلوم نيست وي علوم داروسازي را از كجا تحصيل كرده است و همين كه مي‌گفتند از تهران آمده و در يكي از بيمارستانهاي مهم مركز كار مي‌كرده است براي معرفي او كافي بود تا مردم به او مراجعه نمايند.
داروفروشي يا پزشكي در مشهد هم او را قانع نمي‌كرد لذا در پي شغل مهم‌تر و سودمندتري بود و در سال 1310 وارد يكي از مهم‌ترين ادارات مركز شد. البته معلوم نيست به چه علت و معرفي چه كسي. به ظاهر مي‌گفتند طبيب مخصوص شهرباني است و تنها رئيس كل آن اداره و شايد چند نفر مأمورين عاليرتبه، از كارهاي او خبر داشتند و اشخاص ديگري سر از كار او در نمي‌آوردند. مشهور است كه وي در دل شب سر كار حاضر مي‌شد و با آمپولهاي مخصوص خود (آمپول آب داغ، آمپول هوا و…) بيماران رامي‌كشت. در شهريور 1320 كه اوضاع دگرگون شد وي به كشور عراق گريخت ولي به وسيله مأمورين عراقي دستگير و به مقامات ايران تحويل گرديد. پس از چندي در حالي كه عاملين اصلي به نوعي تبرئه شدند، وي اعدام گرديد!! (برگرفته از روزنامه اطلاعات، مورخ جمعه دوم مرداد 1321). (احمد كسروي وكيل مدافع وي بوده و در دادگاه از او دفاع نمود)
