نگاهی به قیام 29 بهمن سال 1356 مردم تبریز
نگاهی به قیام 29 بهمن سال 1356 مردم تبریز
قیام مردم تبریز در 29 بهمنماه 1356ه.ش قریب به چهارده سال پس از قیام خونین 15 خرداد به وقوع پیوست. با آنکه در طول این مدتِ نسبتاً طولانی، به نظر میرسید که شاه زیربنای حکومت خود را بر پایههایی مستحکم و استوار بنا کرده و اقتدار و نفوذ او از ثبات سیاسی لازم برخوردار شده، اما با نخستین تلاشها جهت تحقیر و تهدید روحانیت، این تصویر پوشالی از رژیم فرو ریخت و در پی آن، ضربالاجلِ زوال و اضمحلال نظام پهلوی آغاز شد. تظاهرات گستردهی مردمی در تبریز که به مناسبت برگزاری مراسم چهلم شهدای 19 دی قم صورت گرفت، با مداخلهی شهربانی و نوعی اشتباه محاسباتی به خشونت و اعتراض سراسری مبدل شد. مردم خشمگین تبریز با مأمورین شهربانی درگیر شدند. پاسخ حکومت به این اعتراضات، باز هم استفادهی فراگیر از قوهی قهریه بود. به دستور استاندار وقت، به غیر از نیروهای امنیتی و انتظامی موجود در سطح شهر، ارتش نیز وارد عمل شد که نتیجهی آن کشته و زخمی شدن جمع کثیری از تظاهرکنندگان و در عین حال تشدید مبارزات مردمی با دستگاههای مزدور و سرکوبگر حاضر در میدان بود. تظاهرات سراسری شهر تبریز، نهایتاً با التماس مسئولین از روحانیت مبارز این شهر، شب هنگام به پایان رسید؛ اما نتایج این قیام بزرگ، تا پایان عمر نظام پهلوی تداوم یافت و به عنوان یکی از مهمترین حلقههای زنجیرهی حوادث انقلاب اسلامی، در تاریخ معاصر ایران ثبت و ضبط شد.