بهداشت،واژه ای بی معنا در زندان ساواک
شخصي هم بود كه دكتر صدايش مي‌كردند و او زخم‌هاي بچه‌ها را پانسمان مي‌كرد تا بهتر شود و بازجوها بتوانند دوباره آنها را شلاق بزنند. بعد از شلاق زدن در تشتي كه دارو داخلش بود ما را مي‌دواندند تا قاچ‌ها و ترك‌خوردگي‌هاي پا ترميم شود و براي شكنجه‌هاي بعدي آماده باشيم. در زندان ساواك بهداشت تنها واژه‌اي بود كه اصلاً معنا نداشت.
کتاب آن روزهای نامهربان – انتشارات موزه عبرت ایران – صفحه 150