او «شمشیر برّان اسلام» بود.
شهيد حجت‌الاسلام و المسلمين سيد عبدالكريم هاشمي‌نژاد در سال ۱۳۱۱ ش در بهشهر متولد شد. وي پس از پايان تحصيلات ابتدائي در سن چهارده سالگي براي فراگيري علوم اسلامي به حوزه علميه آيت‌الله كوهستاني رفت و پس از چهار سال كسب فيض از محضر آن عالم بزرگ براي ادامه تحصيل راهي حوزه علميه قم شد. وي در قم در درس خارج فقه و اصول بزرگاني چون آيت‌الله‌العظمي بروجردي، امام خميني (ره)، علامه طباطبايي و شهيد آيت‌الله محمد صدوقي حضور يافت. در سال ۱۳۴۰ ساكن مشهد مقدس شد و به تدريس فقه و اصول پرداخت. وي با تشكيل جلسات و سخنراني‌هاي جذاب تبليغي نبرد خويش را با رژيم ستمشاهي آغاز كرد. براي اولين بار در شب پانزدهم خرداد ۱۳۴۲ دستگير شد و به مدت ۴۱ روز در زندان موقت شهرباني (محل فعلی موزه عبرت ایران) در بازداشت به سر برد. در سال ۱۳۵۱ از سوي ساواك ممنوع‌المنبر شد، ولي او مخفيانه به فعاليتهاي خود ادامه داد.
در سال ۱۳۵۴ در پي اعتراض به ضرب و شتم و كشتار طلاب و روحانيان قم و برپايي تظاهرات، دستگير و به دو سال حبس محكوم شد. در سال ۱۳۵۶ پس از آزادي، به علت از سرگيري مبارزات عليه رژيم، بار ديگر دستگير و زنداني شد. پس از آزادي، مأموران ساواك بارها با مواد منفجره قصد ترور او را داشتند كه موفق نشدند. شهيد هاشمي‌نژاد با سخنراني‌هاي شنيدني و نوشته‌هاي جذاب خود نقش مهمي در روشنگري اذهان مردم به ويژه نسل جوان داشت كه با استقبال گسترده رو به رو شد و رژيم شاه انتشار برخي از كتاب‌هاي ايشان از جمله كتاب «مناظره دكتر و پير» را ممنوع كرد.
پس از بازگشت پيروزمندانه امام خميني(ره) به ايران، هاشمي‌نژاد به قصد زيارت حضرت امام از مشهد به تهران آمد.
در بيست و دوم بهمن ۱۳۵۷ فرصت‌طلبان براي جمع‌آوري اسلحه قصد تعرض به پادگان و لشكر ۷۷ خراسان را داشتند كه هاشمي‌نژاد در حفظ نظم شهر و پادگان، نقش بسزايي داشت. ايشان به اتفاق آيت‌الله واعظ طبسي توانست پادگان مشهد و لشكر ۷۷ خراسان را از دستبرد افراد فرصت‌طلب دور نگه دارد و مشهد را از ايجاد فتنه‌اي جديد حفظ نمايند.
اين شهيد بزرگوار در سال ۱۳۵۸ به دو كشور ليبي و سوريه و در سال ۱۳۵۹ به كشورهاي ژاپن و بنگلادش سفر كرد تا پيام‌رسان انقلاب و نظام مقدس جمهوري اسلامي ايران باشد.
حضور هاشمي‌نژاد در مجلس خبرگان قانون اساسي و همچنين دبيركلي حزب جمهوري اسلامي در مشهد، گوشه ديگري از خدمات آن شهيد بزرگوار بود.
امام خمینی (ره) از سالهای قبل ایشان را شمشیر بران اسلام لقب داده بودند.
وي در هفتم مهر ۱۳۶۰ به دست گروهك منافقين (سازمان مجاهدين خلق) ترور شد و به فيض شهادت رسيد و پيكر مطهرش پس از تشييعي با شكوه در دارالزهد حرم مطهر امام رضا(ع) به خاك سپرده شد.