ورود ِبی بازگشت
ورود بى بازگشت
در ايام فعاليت كميته مشترك كه حدود شش سال طول كشيد،هزاران نفر از زنان و مردان مبارز،در اين مكان به بند كشيده شدند و دهها نفر از آنان با بدنى كاملاً سالم به اين دژ خوفناك وارد شدند ولى در زير شكنجه هاى بى رحمانه اى كه بر روى آنها اعمال شد، جان به جان آفرين تسليم نمودند و دژخيمان،جسم بى روحشان را از اين مكان بيرون برده و در گزارش هاى خود علت مرگ آنان را دلائلى واهى همچون خودكشى،نارسايى كليوى،كشته شدن در درگيرى خيابانى و… قلمداد مى كردند.ولى مقايسه برخى از سند هاى موجود مانند گزارش ساواك با اسناد پزشكى قانونى و سند هاى بيمارستان شهربانى و وجود تناقض در آنها،مشخص مى گردد كه اين افراد در زير شكنجه جان باخته اند و متاسفانه محل دفن بسيارى از آنها پس از سالهاى سال هنوز مشخص نشده است.
البته اين تعداد،جداى از كسانى هستند كه در درگيرى هاى خيابانى با اكيپ هاى گشت ساواك در خون خفتند و يا در بيدادگاه هاى رژيم به اعدام محكوم شده و به جوخه هاى مرگ سپرده شدند.فريدون توانگرى معروف به آرش(بازجو و شكنجه گر ساواك)در پاسخ به سوالى كه خبرنگار تلويزيون بعد از پيروزى انقلاب در خصوص عكس العمل مقامات ساواك پس از شهيد شدن انقلابيون زير شكنجه چه بود؟ مى گويد: “مقامات مافوق بعد از اين ماجراها (كشته شدن افراد زير شكنجه) عكس العمل خاصى انجام نمى دادند و فقط پرونده سازى مى كردند،نامه اى تهيه مى كردند كه اين شخص يا بر اثر خونريزى يا خودكشى در زندان فوت نموده است.”
📚منبع: کتاب شكنجه گران مى گويند،انتشارات موزه عبرت ايران