ولادت حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و روز پاسدار مبارک باد

فرا رسیدن سوم شعبان مصادف با سالروز ولادت حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و روز پاسدار بر همه عاشقان آن حضرت مبارک باد

 

امام حسین(علیه السلام) فرزند امیرمؤمنان على بن ابى طالب(علیه السلام) و فاطمه زهرا(سلام الله علیها)، دومین فرزند آن دو بزرگوار و محبوب پیامبراکرم(ص) بود.

 

بر اساس احادیث و روایات متعدد، تولد امام حسین(علیه السلام) و شهادت مظلومانه اش به دست دشمنان اسلام، پیش از تولد آن حضرت، از سوى جبرئیل امین و پیامبر عظیم الشأن پیش گویى شده بود. از جمله آن ها، حدیث ذیل است:

 

امام صادق(علیه السلام) فرمود: جبرئیل امین بر رسول خدا(ص) فرود آمد و عرض کرد: اى محمد! به راستى خداى سبحان تو را بشارت داد به مولودى از دخترت فاطمه زهرا(سلام الله علیها)، ولیکن امتت وى را پس از تو خواهند کشت.

 

پیامبر(ص) فرمود: اى جبرئیل! سلامم را به پروردگار برسان و بگو مرا به مولودى که امتم، پس از من وى را مى کشند، نیازى نیست.

 

جبرئیل امین به سوى آسمان عروج کرد و سپس بازگشت و همان پیام را تکرار کرد.

 

پیامبراکرم(ص) نیز گفتار پیشین خود را تکرار کرد و از پذیرش مولودى که مسلمانان وى را مى کشند امتناع نمود.

 

جبرئیل براى بار سوم فرود آمد و گفت: اى محمد! پروردگار سبحان سلامت مى رساند و تو را به این امر مهم بشارت مى دهد که امامت و ولایت را در نسل تو قرار داده است. پیامبر(ص) با دریافت این پیام شادمان شد و گفت: پذیرفتم و به آن خرسندم. آن گاه پیامبر(ص) این پیام مهم الهى را به اطلاع دخترش حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) رسانید و فاطمه(سلام الله علیها) در نهایت ادب، پاسخ داد: پدرجان! مرا به فرزندى که امتت او را مى کشند، نیازى نیست.

 

پیامبر(ص) بشارت خداوند منان را به فاطمه زهرا(سلام الله علیها) ابلاغ کرد و گفت: دخترم فاطمه! همانا خداوند سبحان امر مهم امامت و ولایت و وصایت را در ذریه من (از همین مولود) قرار داده است.

 

فاطمه(سلام الله علیها) با شنیدن این بشارت الهى و تضمین غیرقابل خدشه پروردگار، به پدر ارجمندش گفت: پدرجان! من نیز به تولد این مولود خجسته خرسندم.(۱)

 

بنابراین، پیامبراکرم(ص) و دخترش فاطمه زهرا(سلام الله علیها) و دامادش على مرتضى(علیه السلام) و جبرئیل امین و فرشتگان الهى، همگى منتظر مولود مبارک آثار بوده و براى دیدنش لحظه شمارى مى کردند. سرانجام، انتظار به پایان رسید و در روزى مبارک از ایام مبارک شعبان، از دامن پاکیزه فاطمه زهرا(سلام الله علیها)، نور جهان آراى امام حسین(علیه السلام) آشکار گردید و این نوزاد گران مقام، پا به هستى و حیات دنیوى گذاشت و شادمانى فرشتگان و آدمیان را فراهم کرد.

 

از امام صادق(علیه السلام) روایت شد: هنگامى که امام حسین(علیه السلام) دیده به جهان گشود، جبرئیل امین از سوى پروردگار متعال مأمور گردید تا همراه هزار فرشته، جهت تهنیت و شادباش گویى به نوزاد فاطمه زهرا(سلام الله علیها)، به زمین فرود آیند.(۲)

 

داستان “فطرس” و رهایى این فرشته الهى از عذاب و کیفر خدایى، به برکت تولد امام حسین(علیه السلام) در همین حدیث بیان گردیده است.

 

درباره تاریخ تولد امام حسین(علیه السلام) اتفاق چندانى میان مورخان و سیره نویسان نیست. برخى روز پنجم شعبان سال چهارم قمرى، برخى سوم شعبان و برخى دیگر، روزهاى نخست شعبان (بدون تعیین روز ولادت) را زادروز آن حضرت مى دانند.(۳)

 

ولى مشهور میان شیعیان، بر اساس توقیع شریفى که به دست قاسم بن علاء همدانى، وکیل امام حسن عسکرى(علیه السلام) رسید، تولد اباعبدالله الحسین(علیه السلام) در روز سوم شعبان بوده است.(۴)

 

نام شریف امام حسین(علیه السلام) در تورات “شبیر” و در انجیل “طاب” و کنیه اش ابوعبدالله و لقب هایش سبط، سبط ثانى، سیّد، سیّد شباب اهل الجنه، رشید، طیب، وفّى، مبارک، زکى و تابع لمرضاه الله مى باشد.(۵)

 

پیامبراکرم(ص) در حدیثى، درباره امام حسن(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) فرمود: من أحب الحسن و الحسین أحببته، و من أحببته أحبه الله، و من أحبه الله أدخله الجنه، و من أبغضهما ابغضته، من أبغضته أبغضه الله، من أبغضه الله أدخله النار.(۶)

 

۱- الکافى (شیخ کلینى)، ج۱، ص ۴۶۴، ح۴

۲- بحارالانوار (علامه مجلسى)، ج۴۳، ص ۲۴۳

۳- نک: مقاتل الطالبیین (ابوالفرج اصفهانى)، ص ۵۱؛ مناقب آل ابى طالب (ابن شهر آشوب)، ج۳، ص ۲۴۰؛ بحارالانوار، ج۹۱، ص ۱۹۳ و ج ۳۴، ص ۲۳۷؛ الارشاد (شیخ مفید)، ص ۳۶۸؛ منتهى الآمال (شیخ عباس قمى)، ج۱، ص ۲۸۰

۴- بحارالانوار، ج۳۴، ص ۲۳۷؛ الاقبال بالاعمال الحسنه (سید بن طاووس)، ج۳، ص ۳۰۳

۵- بحارالانوار، ج۳۴، ص ۲۳۷؛ کشف الغمه (على بن عیسى اربلى)، ج۲، ص ۱۷۱٫

۶- الارشاد.