عمل منافی عفت
عمل منافی عفت یکی از شیوه های شنیع شکنجه روحی- جسمی در دوران رژیم ستم شاهی محسوب می شود. تعرض به مبارزان سیاسی در زندان های طاغوت، در بسیاری از موارد، به دلیل حفظ کرامت انسانی و ترس از آبرو مسکوت مانده یا به طور سر بسته بیان شده است. گزارشهایی از این شیوه شکنجه غیر انسانی، درکمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک، زندانهای قصر، تبریز، اصفهان و شیراز به ثبت رسیده است. در خاطرات « اشرف دهقانی » و « ویدا حاجبی » و … به این شیوه شکنجه اشاراتی شده است. (1)
خانم « مهین محتاج » در کتاب خاطرات خود، دراین باب می نویسد:« خانم محمودی به فرار اشرف کمک کرده و او را مدتی در خانه اش پنهان کرده بود. او جزء معدودی بود که مورد تجاوز قرار گرفته بود.» (2)
1-شکنجه در عصر پهلوی،صفحه 48، انتشارات موزه عبرت ایران
2-ساعت 4 آن روز، صفحه 312، انتشارات قصیده سرا