پخش نوارهای مختلف با صدای بلند در سلول

یکی از شیوه های جاری شکنجه روحی-روانی در کمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک و شهربانی، پخش نوارهای مختلف موسیقی، صدای آژیر، ناله و فریاد، تیراندازی و… در سلول بوده است. این نوارها را معمولاً از ساعت 7 شب تا 5 صبح با صدای بلند پخش می کردند تا زندانی آرامش خود را از دست بدهد.(1)
آقای «احمد احمد» از زندانیان سابق کمیته مشترک در خاطرات خود می نویسد: گاهی صدای دلخراش جیغ و فریاد یا صدای ضرب و شتم و خرد شدن استخوان ها فضای سلول یا اتاق بازجویی را پُر می کرد. بعدها مشخص شد که این صداها توسط نواری پخش می شد و برای تضعیف روحیه مبارزان بود.(2)

1-شکنجه در عصر پهلوی،صفحه 96، انتشارات موزه عبرت ایران
2-شب را نهایت است، صفحه 44، انتشارات موزه عبرت ایران