میلاد حضرت امام حسن مجتبی علیه‌السلام
میلاد حضرت امام حسن مجتبی علیه‌السلام
امام حسن مجتبی علیه السلام که نخستین میوه ی پیوند فرخنده ی حضرت علی علیه السلام با حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بود، در نیمه ی ماه رمضان سال سوم هجرت در شهر مدینه دیده به جهان گشود.
این امام بزرگوار تقریبا هفت سال بیشتر نداشت که پیامبر اسلام بدرود حیات گفت. پس از درگذشت پیامبر ص تقریبا سی سال در کنار پدرش امیرمومنان علیه السلام قرار داشت و پس از شهادت حضرت علی ع به مدت ده سال امامت امت را به عهده داشت و در سال پنجاه هجری با توطئه ی معاویه بر اثر مسمومیت، در سن 48 سالگی به شهادت رسید و پیکر مطهر ایشان در قبرستان بقیع در مدینه به خاک سپرده شد.
امام حسن مجتبی علیه السلام نه تنها از نظر علم، تقوی، زهد و عبادت، مقامی برگزیده و ممتاز داشت، بلکه از لحاظ بذل و بخشش و دستگیری از درماندگان نیز در عصر خود زبانزد خاص و عام بود. وجود گرامی آن حضرت آرام‌بخش دل‌های دردمند، پناهگاه مستمندان و تهیدستان، و نقطه ی امید درماندگان بود. هیچ فقیری از درِ خانه ی آن حضرت دست خالی برنمی گشت. هیچ آزرده دلی شرح پریشانی خود را نزد آن بزرگوار بازگو نمی کرد، جز آن که مرهمی بر دل آزرده ی او نهاده می شد. گاه پیش از آنکه مستمندی اظهار احتیاج کند و عرق شرم بریزد، احتیاج او را برطرف می ساخت و اجازه نمی داد رنج و مذلت سوال را بر خود هموار سازد!
«سیوطی» در تاریخ خود می نویسد: حسن بن علی دارای امتیازات اخلاقی و فضایل انسانی فراوان بود، او شخصیتی بزرگوار، بردبار، با وقار، متین، سخی و بخشنده و مورد ستایش مردم بود.
به نقل از آوا پرس