ممانعت از دستشویی رفتن زندانی

یکی از شکنجه های رایج در کمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک و شهربانی، ممانعت از دستشویی رفتن زندانی محبوس در سلول انفرادی بود. نگهبانان گاهی اوقات درِ سلول را تا 48 ساعت باز نمی کردند.(1)

به شکل معمول زندانیان 3 نوبت در روز اجازه استفاده از دستشویی ها را داشتند. نگهبان به نوبت درب سلول ها را باز می کرد و زندانیان به صورت تک به تک اجازه استفاده از سرویس های بهداشتی را در مدت زمان کوتاه داشتند.
حجت الاسلام جعفر شجونی در بیان خاطراتش از کمیته مشترک می گوید: نگهبان را  صدا کردم تا به دستشویی بروم، ولی جواب نداد. بعد از ده بیست بار صدا زدن، بالاخره نگهبان گفت: « کوفت! درد! چی می خوای؟»
گفتم: چرا نمی گذاری دستشویی بروم!؟
جواب داد: چرا چهار ساعت پیش زمان نگهبان قبلی نرفتی؟ باید چهار ساعت صبر کنی….(2)
این مبارز سیاسی و زندانی سابق کمیته مشترک با اشاره به سختگیری های ساواک می گوید: وقتی می خواستیم دستشویی برویم نمی گذاشتند. زندانیان مجبور بودند داخل ظرف غذای خود ادرار کنند.(3)

 

1-برای آگاهی بیشتر مراجعه نمایید به کتاب شکنجه در عصر پهلوی، صفحه 71، انتشارات موزه عبرت ایران
2- خنده ای به رنگ رنج، صفحه 159، انتشارات موزه عبرت ایران
3-شب را نهایت است، صفحه 196، انتشارات موزه عبرت ایران